Ένα μαγικό ταξίδι παρέα με....τα ονόματά μας!!!

     Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τα ονόματά μας...μπορούμε να τα ξεχωρίσουμε ανάμεσα σε άλλα; Ποιος είναι ο πιο εύκολος τρόπος να μυήσουμε τα παιδιά στη γνώση; μα φυσικά....διασκεδάζοντας!!

     Αφού μαζευτήκαμε στην παρεούλα μας είπα στα μικρά μου ότι σήμερα ήταν μια πολύ ιδιαίτερη μέρα και ότι όλοι μαζί θα πηγαίναμε μια υπέροχη βόλτα πριν ξεκινήσουμε το μάθημά μας. Το  ταξίδι ξεκινάει μέσα στην τάξη μας, που όμως με ένα μαγικό τρόπο μεταμορφώνεται σε ένα πανέμορφο καταπράσινο λιβάδι... Τι βλέπουμε αλήθεια γύρω μας; τα νήπια αφήνοντας τη φαντασία τους να ταξιδέψει μαζί τους παρατηρούν ζωάκια, λουλούδια τα οποία μαζεύουμε σε μικρά μπουκετάκια για να τα πάρουμε στην τάξη μας,

πουλάκια στον ουρανό....ο οποίος ενώ ήταν γαλανός ξαφνικά σκοτεινιάζει και ένα παράξενο σύννεφο αρχίζει να φαίνεται... Προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να προστατευτούμε...κρυβόμαστε κάτω από τραπέζια και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει...

Αρχίζει μια καταιγίδα αλλά παρατηρώντας βλέπουμε ότι αυτό που πέφτει από τον ουρανό δεν είναι νερό αλλα….καρτελάκια με τα ονόματά μας. Ψάχνει ο καθένας μας να βρεί το δικό του όνομα....

τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά τα μαγικά χαρτάκια; Είναι το εισιτήριό μας για ένα μαγικό λεωφορείο...το βλέπουμε στο βαθος και πλησιάζουμε. Τα παιδιά μου δίνουν τα εισιτήρια και ψάχνουν να βρούν τη θέση με το όνομά τους για να καθίσουν. Είμαστε έτοιμοι...
    
     Το λεωφορείο ξεκινάει το ταξίδι του όμως νιώθουμε κάπως...δεν προχωράει στο δρόμο αλλά τι κάνει; τα παιδάκια φωνάζουν πετάει στον ουρανό. Υπέροχη ιδέα!!! Καθώς ανεβαίνει με ταχύτητα ψηλά το σώμα μας γέρνει αντίστοιχα προς τα πίσω.

Και ανεβαίνει, ανεβαίνει πάνω από τα σύννεφα. Μα που πάει; Στο διάστημα φωνάζουν τα μικρά μου. Ας κοιτάξουμε από τα παράθυρα να δουμε τι βλέπουμε εκεί. Οι ιδέες πολλές, η φαντασία των παιδιών ανεξάντλητη (ένας πύραυλος, ένας αστροναύτης όμως και ένας ελέφαντας και πολλά άλλα). Κουραστήκαμε από το ταξίδι στο διάστημα και θέλουμε να βγούμε έξω από το λεωφορείο να ξεμουδιάσουμε...Κατεβαίνουμε και καθόμαστε στο πιο κοντινό συννεφάκι...κατεβαίνουμε προσεκτικά όμως...είμαστε τόσο ανάλαφροι λές και είμαστε πουπουλάκια… Αποφασίζουμε να κάνουμε βόλτα στον ουρανό. Ανοίγουμε τα χεράκια μας σαν πουλάκια και πετάμε ή γινόμαστε μικρές χιονονιφάδες και στροβιλιζόμαστε...

     Όταν επιστρέψουμε στο λεωφορείο μας όμως για να φύγουμε κάτι έχει συμβεί... Ο δυνατός αέρας έχει μπερδέψει τα ονόματα μας στις θέσεις μας και πρέπει να τα ψάξουμε πάλι από την αρχή...Αφού τα βρούμε καθόμαστε και ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι της επιστροφής. Το λεωφορείο παίρνει κλίση προς τα κάτω και το ίδιο ακολουθεί και το σώμα μας ως τη στιγμή που προσγειώνεται.

 Το μαγικό μας ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του αφήνοντας μας με γλυκές αναμνήσεις και μια πρώτη επαφή με τα ονόματά μας!!!!