Η ζωγραφική είναι για τα παιδιά μια από τις πιο αγαπημένες τους ασχολίες. Μπορούν να ζωγραφίζουν παντού και με τα πάντα. Προτού ακόμα είναι σε θέση να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με το λόγο, παίρνουν τους μαρκαδόρους τους τις μπογιές τους και τα εκφράζουν μέσα στις ζωγραφιές και τα σχέδιά τους.
Γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούμε να εκτιμήσουμε πολλά διαφορετικά πράγματα για ένα παιδί κοιτώντας τις ζωγραφιές του. Μια ματιά αρκεί για να καταλάβουμε πολλά για το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Ζωγράφοι ετών 1,5 εως...….70!!
Στα πολύ μικρά παιδιά όταν τους δείξουμε ένα χρώμα και καταλάβουν ότι μπορεί να κάνει σημάδια αρχίζουν να το χρησιμοποιούν μουτζουρώνοντας κάθε επιφάνεια. Στόχος τους δεν είναι να ζωγραφίσουν κάτι συγκεκριμένο. Οι ζωγραφιές τους θυμίζουν περισσότερο μπερδεμένα κουβάρια!Ουσιαστικά θυμίζουν τις κινήσεις τους όταν πηδάνε πάνω κάτω ή στροβιλίζονται γύρω από τον εαυτό τους. Από τα 3 τους χρόνια και μετά σχεδιάζουν μεμονωμένες φιγούρες (γραμμές, κύκλους) στις οποίες μάλιστα δίνουν και ονόματα ( ο μπαμπάς, η μαμά ….).
Στην ηλικία των 4,5 με 5 χρονών περνάνε από τις γραμμές και τις μουτζούρες στα σχήματα που αναπαριστούν αντικείμενα, ανθρώπους και γενικά ότι βλέπουν γύρω τους. Δεν υπάρχει έννοια της προοπτικής ή αίσθηση της βαρύτητας. Τα πάντα τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο, υπάρχει η κλασική λωρίδα μπλέ για τον ουρανό, πράσινη για το χορτάρι, τα πάντα είναι διάφανα και βλέπεις μέσα τους. Οι ζωγραφιές τους είναι απαλλαγμένες από περιττές σκέψεις, είναι γεμάτα αθωότητα και έντονη φαντασία. Δεν είναι τυχαία η έκφραση του Πικάσο που είπε πως έπρεπε να φτάσει 70 χρονών για να καταφέρει να ζωγραφίσει όπως ένα παιδί!!!
Όταν οι παιδικές ζωγραφιές μιλούν....
Σπίτια, δέντρα, ένα φυσικό τοπίο και ένας ήλιος χαμογελαστός είναι από τα συνηθέστερα σχέδια των παιδιών. Η επιλογή του χρώματος, των μεγεθών, η ανθρώπινη φιγούρα και η τοποθέτησή τους πάνω στη ζωγραφιά έχουν τη δική τους ερμηνεία στον εσωτερικό παιδικό κόσμο. Η ζωγραφική των παιδιών μοιάζει με μια κρυφή γλώσσα. Αυτό σημαίνει ότι έχει οπωσδήποτε κάτι να μας πει... Είστε έτοιμοι να την αποκρυπτογραφήσετε;
Τι ζωγραφίζουν τα αγόρια και τι τα κορίτσια;
Τα κορίτσια συνήθως επιλέγουν στρογγυλεμένα σχήματα όπως λουλούδια, καρδούλες ενώ τα τετραγωνισμένα σχήματα οι γραμμές και οι γωνίες είναι χαρακτηριστικά που προτιμούν τα αγόρια, όπως φορτηγά, αυτοκίνητα κ.α. Επιπλέον τα κορίτσια χρησιμοποιούν πιο φωτεινά και ζεστά χρώματα (όπως το ροζ),ενώ τα αγόρια πιο ψυχρά και σκούρα ( όπως το μπλε).
Φιγούρες και σχέδια



Θέση ζωγραφιάς
Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί το χώρο στο χαρτί δείχνει τη σχέση του απέναντι στο περιβάλλον του και συγκεκριμένα στα άτομα που το απαρτίζουν. Η ζωγραφιά στο κέντρο του φύλλου δείχνει ότι το παιδί είναι σίγουρο για τον εαυτό του και πατάει γερά στη γη. Μικρά ζωγραφισμένα αντικείμενα ή πρόσωπα στη γωνία του φύλλου είναι δείγμα ανασφάλειας και δυσκολίας να αντιμετωπίζει καταστάσεις.
Προτίμηση χρώματος
Η επιλογή των χρωμάτων σχετίζεται με την ηλικία και το φύλο του παιδιού, πολλές φορές όμως φανερώνουν πολλά παραπάνω. Τα πιο σκούρα χρώματα όπως το μαύρο, το μωβ τείνουν να χρησιμοποιούνται από ένα παιδί που είναι κυριαρχικό και απαιτητικό, έχει εσωστρεφή χαρακτήρα ή μπορεί να βρίσκεται σε μια κατάσταση έντασης. Οι εξωστρεφείς χαρακτήρες τείνουν να χρησιμοποιούν πιο φωτεινά και χαρούμενα χρώματα. Τα κορίτσια προτιμούν τα πιο θερμά χρώματα, όπως πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο, με ιδιαίτερη αδυναμία στο ροζ, το οποίο δηλώνει την ανάγκη για αγάπη και εκτίμηση. Σε αντίθεση τα αγόρια προτιμούν τα ψυχρά χρώματα, όπως το μπλε.
Κάθε χρώμα έχει τη δική του ερμηνεία, όπως το πράσινο είναι το χρώμα της δημιουργίας, το κίτρινο της ευτυχίας, ενώ το κόκκινο είναι του ενθουσιασμού και το προτιμούν τα περισσότερα παιδιά.
Πρέπει να θυμόμαστε βέβαια πάντα ότι μια ζωγραφιά μόνο δεν υποδηλώνει τίποτα. Μόνο η συνεχής και εκτεταμένη χρήση κάποιων χρωμάτων σε συνδυασμό με πολλές άλλες καταστάσεις θα μπορούσαν να μας ανησυχήσουν.
Η ζωγραφική είναι μια δημιουργική δραστηριότητα η οποία δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να εκφράσουν τις ιδέες τους, τους φόβους τους, τη χαρά τους ή ακόμα και το θυμό τους πάνω σε μια επιφάνεια. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να το ενθαρρύνουμε να ζωγραφίζει περισσότερο, να παρατηρούμε όλη τη διαδικασία και την εξέλιξη του σχεδίου του και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Και το πιο σημαντικό να επιβραβεύουμε και όχι να επικρίνουμε τον τρόπο που σχεδιάζει και να το παροτρύνουμε να μας μιλήσει για τη ζωγραφιά που έκανε ρωτώντας το να μας πει μια ιστορία για την εικόνα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου