Οι πρωτοβοηθούληδες

 

Ποιος είπε ότι στο νηπιαγωγείο είναι πολύ νωρίς να μιλήσεις για πρώτες βοήθειες;

 Πραγματοποιήσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα πρώτων βοηθειών με τη συνάδελφο εκπαιδευτικό Ελεάννα Τσε στα πλαίσια μιας έρευνας για τη διδασκαλία πρώτων βοηθειών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η ανταπόκριση των παιδιών ήταν πραγματικά μοναδική. 

Για να γίνουμε λοιπόν κι εμείς πρωτοβοηθούληδες όπως και πολλά άλλα παιδιά μάθαμε ποιον πρέπει να καλέσουμε σε περίπτωση που έχουμε ένα σοβαρό ατύχημα. Για να γίνει αυτό έπρεπε να ξεχωρίσουμε τι είναι σοβαρό και τι όχι.

Μιλήσαμε για τραύματα και παροχή πρώτων βοηθειών. Τι κάνουμε όταν κάποιος τραυματίζεται ελαφριά; 

Τον πλησιάζουμε, τον ρωτάμε αν είναι καλά και τον βοηθάμε να καθίσει κάπου. Εκεί καθαρίζουμε την πληγή χρησιμοποιώντας γάντια , καθαρό νερό και γάζα ή καθαρό χαρτί και πιέζουμε απαλά. Αν δεν έχει πληγή τοποθετούμε πάγο στο σημείο που έχει χτυπήσει. 

Γίναμε λοιπόν τραυματίες και νοσοκόμοι και παρείχαμε πρώτες βοήθειες. 

Βρήκαμε στον διαδραστικό τις σωστές απαντήσεις στα κουίζ που παίζαμε

Κατανοήσαμε την περίπτωση που κάποιος έχει χτυπήσει σοβαρά ότι δεν τον μετακινουμε και καλούμε το ασθενοφόρο. Μιλήσαμε με το ΕΚΑΒ είπαμε το όνομά μας που βρισκόμαστε και τι έχει συμβεί και μας είπαν έρχονται αμέσως. Παρατηρήσαμε στο σώμα της κυρίας πότε φαίνεται πως κάποιος αναπνέει και πότε πως δεν αναπνέει. 

Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με τη ρινοραγία. Τι κάνουμε λοιπόν όταν τρέχει αίμα απο τη μύτη μας; Σηκώνουμε το κεφάλι μας ψηλά; όχι βέβαια. Σκύβουμε μπροστά και πιέζουμε τα κοκαλάκια στη μύτη μας και περιμένουμε να σταματήσει.

Τελευταίο μέρος του προγράμματος είχε να κάνει με την πνιγμονή απο ξένο σώμα. Μάθαμε πως αφού ζητήσουμε απο αυτόν που πνίγεται να βήξει δυνατά μετά κάνουμε 5 χτυπήματα στην πλάτη και 5 πιέσεις στην κοιλιά (λαβή heimlich)

Μια σύντομη αξιολόγηση στο τέλος του προγράμματος έδειξε πως ήμασταν όλοι Πρωτοβοηθούληδες έτοιμοι να σώσουμε τον κόσμο.