Αγένεια ή σεβασμός;

Στις μέρες μας μπορεί να παρατηρήσουμε πολύ συχνά παιδιά που ζητούν χωρίς ένα παρακαλώ, που λαμβάνουν χωρίς ένα ευχαριστώ, που ενοχλούν χωρίς να ζητήσουν μια συγνώμη.

Αυτό όμως που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι δίπλα σε αυτά τα παιδάκια υπάρχουν γονείς που δεν τους εξηγούν τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς ή ακόμα χειρότερα επιβραβεύουν τη στάση τους γελώντας ή χαριτολογώντας.

Στην αγένεια όμως οφείλουμε να συμμορφώνουμε και να εξηγούμε ποιο είναι το σωστό, δίνοντας λίγο χρώμα με αυτόν τον τρόπο στην κοινωνία μας.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς οι γονείς είμαστε υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών μας. Πρώτον γιατί τα παιδιά μας κληρονομούν ορισμένα χαρακτηριστικά από εμάς και δεύτερον γιατί αντιγράφουν ορισμένα χαρακτηριστικά από εμάς.

Ο τρόπος που διαχειριζόμαστε καθημερινές καταστάσεις, από τα απλά περιστατικά μέχρι τα πιο σοβαρά, καταγράφεται στο σύστημα του παιδιού και εμφανίζεται ανάλογα με την περίσταση.

Τα παιδιά όμως είναι σαν το λευκό χαρτί και περιμένουν από εμάς να βάλουμε τα χρώματα για να ζωγραφίσουμε το χαρακτήρα τους . Για να μάθει ένα παιδί να λέει Σ’ αγαπώ, θα πρέπει να του λένε Σ’ αγαπώ. Για να μάθει να σέβεται τους φίλους και συμμαθητές του, θα πρέπει οι γονείς πρώτοι να του έχουν διδάξει την αξία του σεβασμού και για να μάθει να περιμένει τη σειρά του, θα πρέπει να ζει σε ένα σπίτι που είναι «μαγκιά» να μην κλέβεις τη σειρά του άλλου.

Η ευγένεια δεν είναι κληρονομική, είναι μεταδοτική. Ας κάνουμε, λοιπόν, ό,τι μπορούμε για να τη μεταδώσουμε!